Het boek waarover we met Jan Vandemoortele spraken is: “The Millennium Development Goals and Human Rights: Past, Present and Future”. Hierin schreef hij het derde hoofdstuk: “The limits of the MDGs’ design. Six caveats for Human Rights.”
Jan belicht de ontstaansgeschiedenis van de MDGs. Als communicatiemiddel bleken de MDGs buitengewoon effectief, en in zo’n 20 landen zijn ze een leidraad geweest bij het opstellen van ontwikkelingsplannen.
De nieuwe Sustainable Development Goals (SDGs) bevatten veel meer doelen dan de MDGs, en die doelen zijn niet makkelijk meetbaar. Ze zijn op een participatieve manier tot stand gekomen. Wellicht gaan de SDGs dienen als keuzemenu waaruit landen hun prioriteiten kunnen kiezen. De vraag is of de SDGs net zo zullen gaan leven als de MDGs.
Het belang van gelijke verdeling van welvaart binnen landen is nu onderdeel van het debat. In de SDGs gaat het echter alleen over de armoede van de onderste 40% en niet over het hoge welvaartsniveau van de bovenste 10%. Hieruit komt Jan’s verzuchting “Wellicht is de Paus nog onze enige hoop?” als het om moreel leiderschap gaat. Wat mogen we van NGO’s verwachten, als een soort waakhond? Het is niet te voorspellen of de SDGs zullen aanslaan. Liggen ze over 4 maanden in een la of zijn ze springlevend? Hoe dan ook, het is beter dan niets.
Jan Vandemoortele is een Vlaamse doctor in de ontwikkelingseconomie, met een langdurige staat van dienst bij de Verenigde Naties, het laatst als UNDP Res Rep in Pakistan. Hij is nauw betrokken geweest bij het opmaken en installeren van de Millennium Development Goals (MDGs) en de recente evolutie naar de Sustainable Development Goals (SDGs), en heeft daarover veel gepubliceerd.
BoekWorc bijeenkomst met Jan Vandemoortele, dinsdag 13 oktober 2015
in de Openbare Bibliotheek Amsterdam OBA. Meer over de bijeenkomst lees
je op Vereniging Nedworc | BoekWorc
